خدایا…

گاهی آن‌قدر از هیاهوی دنیا خسته می‌شوم

که دلم فقط یک گوشه‌ی امن می‌خواهد،

جایی که بتوانم بی‌هیچ واهمه‌ای بگویم: «خسته‌ام».

و تو…

همیشه همان‌جایی،

بی‌قید و شرط، بی‌منت،

با نگاهی که آرامم می‌کند.

خدایا…

تو خوب می‌دانی چه در دلم می‌گذرد،

حتی وقتی سکوت می‌کنم،

حتی وقتی لبخند می‌زنم و درونم می‌بارد.

من گاهی فراموشت می‌کنم،

اما تو هرگز یادم را از دلت پاک نمی‌کنی.

همین که هنوز نفس می‌کشم،

یعنی هنوز دوستم داری. 💫