وقتی مروارید زیبایی هایت را به صدف حجاب و عفاف می‌سپاری، خدا تو را آبی می‌ کند. آنقدر آبی که آسمان به تو رشک می‌ برد.”چادر زهرا حکایت میکند! از بی حجابی ها شکایت میکند

روز محشر بر زنان با حجاب! حضرت زهرا شفاعت میکند.”

يا ابنَ الزهراء، اشتقنا لصوتِك، لخطاك، لسلامِك الذي يُعيدُ الحياة.

يا ضامنَ القلوبِ المكسورة،

يا غريبَ طوس، يا مأوى الأرواحِ الحائرة…

اشتاقت روحي إلى صحنك الطاهر، إلى نورِ قبتك الذهبية،

وإلى هديلِ الحمامِ الذي يدور حولك حاملاً دعائي إلى السماء.

نظرةٌ إلى ضريحك تكفي لتُطفئ نارَ الحزن في صدري،

فكلُّ همٍّ يذوب حين يُذكَر اسمُك،

وكلُّ قلبٍ ضائعٍ يجد فيك الطمأنينة والرجاء.

يقولون إنك غريب،

لكنّ كلَّ من ناداك أحسَّ بقربك،

فأنت الغريبُ الذي يؤنسُ قلوبَ العاشقين،

وأنت الرحمةُ التي لا تُغلقُ أبوابُها في وجهِ أحد.

كم أتمنّى أن أجلس عند ضريحك،

أن أُغمِضَ عينيَّ وأُحدِّثك بدموعٍ لا تعرفُ الكذب…

أن أقولَ لك:

يا مولاي، ادعُ الله أن يسكُن قلبي كما يسكنُ الزائرونَ في حرَمك الطاهر.

أنت الذي ضَمِنتَ الآهِلَةَ في الصحراء،

فكُن ضامناً لقلبي القَلِق،

ولا تتركني أضيعُ في متاهاتِ الدنيا.

السلام عليك يا عليَّ بنَ موسى الرضا،

يا ثامنَ أنوارِ الهداية،

ويا ملجأَ القلوبِ المُتعبة…

ای ضامن دل‌های شکسته…

ای رضای غریب توس، ای پناه دل‌های بی‌پناه…

دلم تنگ صحن و گنبد طلایی‌ات شده، تنگ صدای کبوترانی که دور گنبدت می‌چرخند و با هر پر زدنشان، دعاهای من را به آسمان می‌برند.

گاهی فقط نگاه به گنبدت آرامم می‌کند. انگار همه غم‌های دنیا در برابر یک لحظه نگاه تو، رنگ می‌بازند.

ای امام مهربانی، هر که به حرمت پناه آورد، بی‌جواب نمی‌ماند.

تو همان آغوشی هستی که هیچ دلی از گرمایش بی‌نصیب نمانده.

می‌گویند غریبی، ولی هر دلی که تو را صدا زده، تو را نزدیک حس کرده…

غریبی که تمام دل‌های عاشق در غربتش آرام می‌گیرند.

کاش لحظه‌ای در کنار ضریحت می‌نشستم، اشک می‌ریختم و با دلم نجوا می‌کردم:

«آقاجان… فقط دعا کن دلم شبیه حرمت آرام شود.»

تو که ضامن آهو بودی،

ضامن دل بی‌قرار من هم باش…

تا در غوغای این دنیا، راه دلم را گم نکنم.

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا،

ای هشتمین چراغ هدایت، ای پناه خسته‌دلان

ای آشناتر از هر آشنا…

ای که از کودکی، نامت را لای زمزمه‌های مادرم شنیدم و هر شب جمعه دلم بی‌دلیل می‌لرزید…

کجایی آقا؟

زمین، بی‌تو سرد است…

زمان، بی‌تو بی‌معناست…

و دل ما، بی‌تو بی‌قرار…

هر شب، ستاره‌ها را می‌شمارم، شاید نشانی از آمدنت داشته باشند…

هر صبح، از پنجره به طلوع نگاه می‌کنم، شاید خورشید با تو آمده باشد…

آقا جان…

ما خسته‌ایم، از دنیایی که در آن، خوبی‌ها رنگ می‌بازند و عدالت، تنها یک واژه است…

ما دل‌تنگیم برای لحظه‌ای نگاه تو… برای صدای قدم‌هایت در کوچه‌های مهربانی…

اللهم عجل لولیک الفرج…

نه فقط یک دعاست، که فریاد دل‌های شکسته ماست…

برگرد آقا…

دنیا بدون تو، چیزی کم دارد؛

و آن، فقط «تو»یی…

💚💚💚💚