ای مادری که ریشهات در غیرت است،
دلِ تو چون کوهی استوار در ظلمت طوفانها…
چونان درختی سترگ در برابر باد دشمنان،
اما مادرِ حسین و عباس و یاران،
چونان شمشیری زهرآگین بر گلویت نشاندند،
و قامتت به غم نازک شکستی،
بی که هیچ قصوری جز عشق و ایثار داشته باشی.
ای امّالبنین!
غمِ فرزندانت، سنگینترین بار عاشورا بود بر دوش تو،
و ندبه و سوگِ بیپایانت، تاریخ را به گریه واداشت.
اما اشک تو، گواهی ست بر عشقِ بیانتها،
و دردت، شعلهای شد در دل عاشقان ولایت.
ای مادرِ مظلوم،
خون فرزندانت نپوسید؛
عطر فداکاریات، جاوید ماند…
آهی که ز دل تو برخاست
شد فریاد عدالت،
شد پیامِ ایثار برای آیندگان.
و امروز، در خاموشی شب،
نامت سبکبالی میکند دلهای خسته را،
و یاد تو، چراغیست برای مسیر عدالت —
برای هر دلِ دردمند و هر گمشده در ظلمت.
ای امّالبنین!
بگذار اشک ما گواه باشد،
و فریاد ما زندهکنندهی راه عشق و آزادگی.
[چهارشنبه 1404-09-12] [ 11:48:00 ب.ظ ]