یا امیرالمؤمنین،

نمی‌دانم از کجا آغاز کنم، از آن همه بزرگی که در تو نهفته است یا از آن سکوتی که همیشه در نگاهت وجود داشت. از روزهایی که در کنار پیامبر بودی، از جنگ‌ها و فداکاری‌هایت، یا از آن لحظات شیرینی که در دل شب، تنها با خدا سخن می‌گفتی.

تو برای من بیشتر از یک امام هستی. تو برای من نمادی از انسان کامل و الگوی بی‌بدیل در راه صداقت، شجاعت و عدالت‌ای. در زمانی که دنیا از تفرقه و فتنه پر بود، تو همچنان بر اصول خود ایستادی و هیچگاه از حقیقت دست نکشیدی.

یادآوری سخنان حکیمانه‌ات همیشه در دل‌هایمان زنده است. آنجا که گفتی: “دوست داشتن برای خدا، دشمنی برای خدا، و کمک به دیگران برای خدا، بزرگ‌ترین افتخار است.” این کلمات برای من مانند چراغی است در تاریکی روزگار.

یا علی،

وقتی به زندگی‌ات نگاه می‌کنم، تنها یک چیز می‌بینم: فداکاری. فدای اسلام، فدای مردم، فدای آنچه که باور داشتی. حتی وقتی برای همیشه از دنیا رفتی، عشق و محبت تو در دل‌های میلیون‌ها مسلمان همچنان جاودانه ماند. من همیشه در دل خود گمشده‌ام، به‌دنبال آن اراده آهنین و روح بلند که همچون کوه در برابر طوفان‌ها ایستاد.

ای کاش من هم بتوانم همچون تو در مسیر عدالت گام بردارم، حتی وقتی که راه سخت است و دشمنان بسیارند. ای کاش تو راه را برایم روشن کنی تا بتوانم در زندگی‌ام هم همچون تو بر اصول خود پایبند بمانم.

آرامش تو در دل‌های ماست، امام علی (ع)، و یاد تو هر لحظه در قلب ما زنده است.